We zijn ontelbaar vaak geflitst

De slang was listiger dan alle andere dieren die de Here God had gemaakt. Hij zocht de vrouw op en vroeg: ‘God heeft jullie zeker wel verboden van de bomen in de hof te eten, hè?’ ‘Nee hoor,’ antwoordde de vrouw, ‘wij mogen van alle bomen eten, behalve van die in het midden van de hof. Wij mogen hem zelfs niet aanraken, want dan zullen wij sterven.’

‘Dat is een leugen,’ zei de slang, ‘jullie zullen niet sterven. God zegt dat alleen omdat Hij weet dat jullie aan Hem gelijk zullen zijn als je daarvan eet. Je ogen zullen open gaan en net als God zul je het onderscheid kennen tussen goed en kwaad.’ (Genesis 3:1-5 Het Boek)

Duizend vragen dringen om voorrang. De kwestie die het minst relevant lijkt is deze: Heeft de tuinslang echt gesproken? De mannenbroeders van de landelijke theologiepolitie afdeling Assen vonden dit in 1926 na Christus een zaak van groot belang. Ze maakten er intern heftig ruzie over terwijl de buitenwereld doordraaide. Iemand werd de kerk uitgeslingerd, gebrandmerkt als ‘Schriftaanrander’.

Ook hier werd scheiding gemaakt, maar dan met de botte bijl. De breuken lopen sindsdien door kerken en families heen. De mannenbroeders kunnen tevreden zijn terwijl de oude slang kronkelt van plezier. Zwijgend.

Ik heb een paar andere vragen. Waarom heeft de goede Schepper in zijn alwetendheid een fluisterslang gemaakt? Waarom werd dit serpent losgelaten op onschuldige mensen in een perfecte tuin? Hoe kan je verkeerd kiezen terwijl je geen flauw benul van goed of kwaad hebt? Wie vindt het proportioneel dat door het overtreden van één heilig plukverbod een eindeloze keten van ellende in gang is gezet?

Please place your trays in their upright and locked position and fasten your seatbelts.

Mens. Dat ben jij. Dat ben ik. Ons gedeelde ruimteschip vliegt sinds dinosaurusheugnis door het heelal. Op onze breedtegraad tollen we met 1000 km per uur rond de aardas. Aangekomen bij de evenaar mag je daar zo’n 500 km bij optellen. Afrikanen zijn niet langzaam. Daarbij schiet onze blauwe planeet als een kogel rond de zon. Elk baanrecord een wereldrecord. Wil je weten hoe snel? Een rondje per jaar betekent 100 duizend km per uur. Het wordt nóg duizelingwekkender. De melkweg, onze sterrenvloot, knalt sinds het startschot met 800 duizend km per uur door het universum. Het is te hopen dat we tegenliggers en spookrijders kunnen blijven ontwijken.

We zijn onderweg ontelbaar vaak geflitst. De bekeuringen stapelen zich op tot ver buiten de dampkring. Geen mens kan deze schuld betalen, maar Godsonmogelijk is dat niet. Dit paradijs stikt van ons afval en vieze uitstoot. Iedereen is medeplichtig, elk mens heeft zich schuldig gemaakt. We hebben verkeerde afslagen genomen, rode lichten genegeerd. Nu plukken we de wrange vruchten van ons roekeloze rijgedrag.

Het is maar goed dat de Maker zelf heeft ingegrepen. Hij draaide zo’n drieëndertig rondjes mee rond onze ster en drukte toen op de resetknop. Alle tellers op nul. De Maker begint opnieuw.

Zelf werd hij ook in verleiding gebracht, maar gelukkig had hij het juiste weerwoord en wist het zaad van de vrouw de kop van de slang te vermorzelen: met armen en voeten gespijkerd aan een boom. Het beste medicijn ooit.

‘Vandaag zult u met Mij in het paradijs zijn. Daar kunt u zeker van zijn.’

Blogpost geschreven als bijdrage aan Maand van de Bijbel. Voel je vrij om deze teksten met bronvermelding te delen, maar gebruik daarbij steeds de hashtag #MVDBblogs ZIE LINKS NAAR ANDERE BLOGS HIER