In het begin maakte God de hemelen en de aarde. De aarde was woest en leeg en over de watermassa lag een diepe duisternis. Maar de Geest van God zweefde boven de watermassa. Toen zei God: ‘Laat er licht zijn.’ En toen was er licht. Het beviel God en Hij maakte een duidelijke scheiding tussen het licht en het donker. Het licht noemde Hij ‘dag’ en het donker ‘nacht’. Het werd avond en het werd weer morgen: de eerste dag. (Genesis 1:1-5 Het Boek)
God spant de lege hemel uit boven de woeste aarde en zo verrijst er op bladzijde één van ons Boek een spectaculaire theatertent waarin het grote spel kan beginnen. Er is nog geen publiek bij, we moeten het doen met een poëtisch verslag achteraf – en dat mag best ongerijmd zijn.
Zie nu de Geest in je verbeelding rondzweven boven het water. Je moet als vanzelf denken aan een vogel die we later als duif wat retourvluchten zien maken. Maar laat ons niet meteen op de zaken vooruitlopen.
Met een watermassa en een omgeving vol diepe duisternis is de uitdaging overweldigend voor gewone stervelingen. Maar niet voor de eeuwige, onbegrensde Kunstenaar. Hij kan alles met chaos.
Elk goed kunstwerk begint met een idee dat pas vorm krijgt door de woeste werkelijkheid aan te pakken. Eerst moet het licht in de tent aan, dan zien we wel weer verder.
Met een flits is het donker verdwenen en we kunnen niet met zekerheid vaststellen of dit gepaard ging met een enorme knal, maar ik hoop natuurlijk van wel. In elk geval is duidelijk dat het duister het onvermijdelijk aflegt tegen het licht. Dat is een schitterend feit en het valt direct in de smaak bij de Maker.
Scheppingswerk blijkt scheidingswerk. Hemel en aarde, licht en duisternis, land en zee – het decor is gebouwd, neemt u plaats en geniet mee van het spektakel.
Het licht krijgt als eerste een naam, het donker volgt – maar het duurt wel even voordat de zon stralend aan de hemel verschijnt. Dat is alleen een probleem voor wie niets van poëzie begrijpt.
Het onderscheid is belangrijk. Alles wordt hier gedeeld. Maar daarmee is het werk niet gedaan. We kunnen de beelden pas in woorden vangen als elk onderdeel van de nieuwe werkelijkheid is benoemd.
De avond is voor ons een afsluiting, maar hier beginnen we vanaf nul en de eerste dag breekt aan als het nacht is geweest. Dit is Gods ritme, beweeg mee.
De Deler is een Noemer. Het geheel is nog ongebroken maar je hebt geen sterk verhaal zonder drama. Wacht maar.
Blogpost geschreven als bijdrage aan Maand van de Bijbel. Voel je vrij om deze teksten met bronvermelding te delen, maar gebruik daarbij steeds de hashtag #MVDBblogs ZIE LINKS NAAR ANDERE BLOGS HIER
Paul Abspoel 
Voel je vrij en reageer