De lente komt niet direct na de herfst

Twee jaar geleden liep ik door de herfstkleuren van het Haarlemmermeerse Bos. Destijds wist ik het nog niet, maar nu weet ik dat ik na dat moment een moeilijke periode tegemoet ging waarin ik moest ervaren dat het leven niet maakbaar is en dat je er goed aan doet zaken los te laten die je frustreren en je in je groei belemmeren. Er moet gewoonlijk iets verdwijnen om ruimte te maken voor iets nieuws maar vaak houden we uit onzekerheid vast aan datgene wat we hebben (zelfs als dat niet vol te houden is) omdat we nog geen alternatief zien.

De lente komt niet direct na de herfst – er moet eerst nog een winter overheen.

Dit is geen leuk, pijnloos proces – de herfst is een tijd van verliezen en achterlaten.

Ik liep met mijn camera door het bos om dit soort foto’s maken. De omgeving vertelde meer over verdwijnen dan over verschijnen. En toch waren het precies deze woorden die ik bij het maken van deze foto in mijn hart hoorde: ‘Ik maak alles nieuw’. Ik plaatste deze foto met tekst toen op Facebook.

Het is niet zo moeilijk om te geloven met de zon aan de wolkeloze hemel en de wind in de rug. Het is een uitdaging om vol te houden en uit te zien naar de vervulling van de belofte. Voortekenen zijn er nog steeds niet echt (de omstandigheden zijn voor iedereen moeilijker geworden!) maar ik wil leven met hoop en vertrouwen. De kracht komt niet uit mezelf. Het is wel mijn keuze om te blijven geloven in de belofte en de wind zijn werk te laten doen.

PS Als je wilt reageren dan vind ik het fijn om van jou te horen waar jij hoop en kracht uit put. Dat kan bijvoorbeeld ook een foto of muziek via YouTube of Spotify zijn.