Thoughtful Spot 

Jaren geleden hebben we voor onze dochters een grote kamer opgedeeld. Bij deze verbouwing werd er een hoekje van een van de kamers ‘afgesneden’ om plek te creëren voor een extra deur. Inmiddels wonen onze kinderen alle drie op zichzelf en is er ruimte gekomen voor logeer- en werkkamers. Ik heb de kamer met het afgesneden hoekje in gebruik genomen als privédomein. Naast een boekenkast, werkbureau en hobbytafel, bleef er nog ruimte over voor een gemakkelijke stoel: een plek waar ik in alle rust kan neerploffen om wat te lezen.

Tot voor kort had ik het bureau in het hoekje geschoven – daar was ruimte genoeg voor, maar ik reed wel steeds met mijn bureaustoel tegen het schuine wandje aan. Vandaag heb ik het bureau naar het midden geschoven en de leesstoel naar het hoekje verplaatst. Dat had ik natuurlijk veel eerder moeten bedenken want nu heb ik dan toch eindelijk mijn eigen ‘Thoughtful Spot’ gecreëerd!

Kenners van de wereldliteratuur weten dat ik nu verwijs naar de grote filosoof Winnie the Pooh, die kon beschikken over een boomstam als plaats van bezinning – zijn eigen ‘Thotful Spot’. En nu heb ik dus ook zo’n rustige denkplek waar diepzinnige gedachten zich ongetwijfeld aan zullen dienen tijdens het lezen, peinzen of dromen.

Het is vreemd dat lege ruimtes zich als vanzelf lijken te vullen. Ik denk nu aan de kamers en opslagplaatsen van ons huis, maar bij nader inzien kan dit ook op mijn bovenkamer slaan. De vliering heb ik onlangs leeggehaald en opnieuw ingericht zodat er nu ook wat bewegingsruimte, orde en overzicht is ontstaan. Op een aantal plaatsen in onze woning staan nog wat verhuisdozen vol ‘dingen en spullen’ die ooit uitgezocht moeten worden. Voor een deel gaat het om eigendommen van onze uitwonende kinderen, maar veel van de zooi hebben we zelf verzameld in de loop der jaren. Er is al aardig wat weggegooid en weggegeven, maar we zijn er nog niet!

Mijn kleine domein is opgedeeld in een kant om te werken en een kant voor creativiteit. Het probleem is dat deze zaken bij mij altijd dwars door elkaar heen lopen en dat is ook steeds weer te merken aan de plek waar mijn spullen belanden. Toch heb ik het gevoel dat ik er langzamerhand meer grip op krijg. In mijn persoonlijke leven heb ik wat lessen getrokken en een betere scheiding aangebracht tussen werk en privé, bijvoorbeeld door aparte laptops en mobiele telefoons te gebruiken. In mijn hart en hoofd gebeurt namelijk anders precies hetzelfde als in mijn huis: alles stapelt zich op en na verloop van tijd ben ik de rust en het overzicht kwijt.

Je merkt het: ik heb vandaag nog maar een halfuurtje in mijn luie stoel gezeten en nu heb ik al beter zicht gekregen op mijn rommelige werkelijkheid. Dit zal op den duur toch een merkbaar positief effect moeten hebben op het werk van mijn hoofd en handen, of niet dan?

Ik ga daar nog even rustig over nadenken.