Blank en bevoorrecht

Als heel veel mensen nu hun mening geven over discriminatie en disproportioneel politiegeweld… moet ik daar dan publiekelijk ook nog iets van vinden? Ook als ik niet in Minneapolis woon maar in Hoofddorp?

Ja. Door te blijven zwijgen zeg je ook iets. Het pijnlijke is dat uit de reacties (ook in mijn tijdlijn) blijkt dat discriminatie veel vaker voorkomt – ook hier – dan je bijvoorbeeld als blanke man van 58 in Haarlemmermeer waarneemt. De ongelijkheid in beoordeling en behandeling is niet altijd heel zichtbaar. Het benadelen, uitsluiten en ongelijkwaardig behandelen kan in allerlei vormen voorkomen, bewust en onbewust, uit kwaadaardigheid en onbenul. En daar moeten we ons tegen uitspreken, óók als het in je eigen omgeving ‘zo op het oog’ allemaal wel meevalt. Óók als onze aandacht momenteel wordt opgeëist door andere zaken als de Coronacrisis en allerlei persoonlijke omstandigheden.

Als je blank en bevoorrecht bent, praat dan over dit onderwerp met mensen die een donkere huidskleur of een andere afkomst hebben. Je zult snel ontdekken dat racisme veel vaker voorkomt dan je misschien zelf denkt: subtieler, stompzinniger en smeriger dan je direct waarneemt wanneer je zelf niet tot de gediscrimineerde maar tot de bevoorrechte groep mensen behoort.

Lees dit verhaal en sta stil bij het gegeven dat je alleen op grond van de hoeveelheid pigment in je huid (!) slechter en onrechtvaardiger behandeld kunt worden dan de persoon die wat bleker getint is. Accepteer het niet. Zwijg er niet over. Dit gaat ons allemaal aan en ook in onze Nederlandse context moeten we hier alert op blijven.

Ondertussen hoop en bid ik dat de situatie in de VS niet volledig escaleert. Ik begrijp de woede en uitingen van frustratie, maar het kwade (discriminatie en politiegeweld) wordt overwonnen door het goede (ook in de vorm van terechte verontwaardiging en massaal protest!)