36 ~ Jullie verdriet zal omslaan in blijdschap

Lezen: Johannes 17:16-33

Beste Johannes,

“Nog even en jullie zullen Mij niet meer zien. En niet lang daarna zullen jullie Mij weer terugzien” – het lijkt er werkelijk op dat Jezus in raadselen spreekt. En dat vonden jullie destijds ook… ‘Wat zou Hij bedoelen met “nog even” en “Ik ga naar de Vader”? Wij begrijpen er niets van!’

De Meester hoort zijn leerlingen mompelen en weet dat hij niet begrepen wordt. Hij maakt vaak gebruik van gelijkenissen, metaforen, om zaken te verduidelijken. Nu doet hij dat ook. Hij trekt de vergelijking met een zwangere vrouw die een verlossing meemaakt en wiens pijn plotseling vergeten lijkt zodra de pasgeboren baby in haar armen ligt.

Drie maal heb ik dat mee mogen maken, Johannes. Ik weet niet of jij ook kinderen hebt gehad en, als dat zo is, of je bij de geboorte aanwezig was. Ik heb me nog nooit zo hulpeloos en nutteloos gevoeld als tijdens die bevallingen. Ja, natuurlijk, je doet wat je kan – maar eigenlijk kun je alleen maar toekijken hoe je vrouw in barensnood verkeert en dwars door de pijn van de bevalling nieuw leven ter wereld brengt. Een verlossing, letterlijk! Het is een ongelofelijk mooi wonder – ik heb er eigenlijk geen woorden voor.

Jezus gebruikt een duidelijk beeld: jullie moeten door pijn heen om daarna vreugde te kunnen ervaren. Het lijkt een soort grondbeginsel, een oerwet van ons bestaan: uit lijden komt leven voort. Alsof het niet anders kan.

Net als bij een zwangere vrouw die moet bevallen. Tijdens de geboorte heeft zij veel pijn. Maar als het voorbij is, denkt zij niet meer aan de pijn en de moeite, zo blij en gelukkig is zij met haar kind.

We begrijpen waar de Meester op doelde, zeker met de kennis achteraf. Dwars door de dood heen bracht hij nieuw leven voort. Zijn nakomelingen zijn ontelbaar in aantal – de blijdschap van de nieuwe schepping kan het verdriet over de eenzame duisternis en helse pijn die Jezus moest doorstaan overstemmen. In elk geval vond onze Heer dat het de moeite waard was – uit de strijd kwam hij als Overwinnaar tevoorschijn.

Het moet pijn gedaan hebben dat Jezus jullie vertelde dat hij de strijd alleen, samen met zijn Vader, aan zou moeten gaan: ‘Er komt een tijd dat jullie uiteengejaagd worden, dan gaat ieder zijn eigen weg en laat Mij in de steek.’ Het zijn woorden die waarheid geworden zijn, al zou je kunnen zeggen dat jij de uitzondering op deze regel was – staand aan de voet van het kruis, trouw aan de Heer tot het eind.

Heer Jezus, we begrijpen er eerlijk gezegd nog steeds weinig van. Waarom moet er zoveel lijden zijn? Waarom zijn het meestal de zwakkeren en armen die door ellende getroffen worden? Waarom duurt het zo ongelofelijk lang voordat u terugkomt om hier recht en gerechtigheid, vrede en blijdschap te brengen? Hebben wij u verkeerd begrepen?

We leven met onze vragen, we weten dat wij beperkt zijn door tijd en ruimte. Zie naar ons om, Heer – help ons te leven vanuit uw overwinning op de duisternis. We willen vol goede moed zijn, het dapper volhouden – in uw Naam en door uw Geest, totdat u komt.

Woorden om bij stil te staan (16:33)

Dit heb Ik jullie verteld, omdat Ik wil dat jullie mijn vrede bewaren. In de wereld zullen jullie het zwaar te verduren krijgen. Maar houd moed! Ik heb de wereld overwonnen.

Een overwinningslied voor onderweg: Zegenkroon – REYER ft MIRJAM KERKHOF