13 ~ Het brood dat leven geeft

Lezen: Johannes 6:25-59

Beste Johannes,

We pakken onze spullen weer op en vertrekken vanaf het punt waar we in het afgelopen weekend beland zijn. Ik reis slechts in gedachten mee, maar jullie waren best vaak onderweg, hè? Nooit een trein, bus of taxi – misschien een enkele keer een ezeltje om jezelf of je bagage te dragen, maar verder was het vooral geoefend voetenwerk.

Liep Jezus steeds voorop en keerde hij zich dan af en toe om met vragende ogen die zeiden: waar blijven jullie nou? Uit de laatste geschiedenis die je ons vertelde blijkt dat jullie niet altijd op Jezus hebben gewacht. Hij was de drukte van alle mensen met hun wensen ontlopen en had de stilte opgezocht in de bergen. Dat deed hij wel vaker, toch? Zijn prioriteit was: de wil van de Vader doen. En als er te veel stemmen waren die hem daarvan konden afleiden, dan zocht hij een plek op waar hij de stille, zachte stem kon verstaan die we – als we met ons hart luisteren – allemaal kunnen horen. Zelfs Jezus had de eenzaamheid nodig.

Schaamden jullie je niet toen je met die boot het meer overstaken terwijl Jezus alleen achterbleef? Of had hij gezegd: “Ga maar alvast, ik volg wel”?

Het lijkt me de omgekeerde wereld, maar ik was er niet bij en ik ben niet in de positie jullie de maat te nemen. Jezus maakte geen verwijten, hij stapte over het water en nam plaats in de boot. Hallo, Johannes. Ben je er nog? Dit is bizar – dat besef je hopelijk wel?

Wonderen zijn populair. Als ik eens vertel wat voor wonderlijks er zoal in mijn leven is gebeurd, dan willen mensen daar wel naar luisteren, maar in onze tijd zal men er alles aan doen om het mysterie weg te redeneren. Maar als je het mij vraagt zouden we nog wel wat meer wonderen kunnen gebruiken in onze dagen – er zijn genoeg problemen die we zelf niet op lijken te kunnen lossen. Kennelijk hebben we toch de opdracht zelf wonderen te verrichten – aan middelen ontbreekt het de mensheid niet.

De honger in de wereld is op z’n retour, Johannes. Dat is goed nieuws. Maar het kan zomaar weer anders zijn. En, gisteren schreef ik het al: de diepste honger kun je niet stillen door het vullen van magen. Mensen hongeren vandaag naar liefde, naar gezelschap, naar intimiteit, naar een leven vol schoonheid, zin en betekenis. Mensen zijn in ons deel van de wereld gaan geloven dat ze alles zelf in de hand hebben. Ze redden zich wel zonder God.

Ik neem een stukje van jouw tekst over – woorden die jij van de Meester hoorde:

Want het brood van God is Hij die uit de hemel is gekomen. Hij geeft het leven aan deze wereld.’ ‘Here,’ zeiden zij. ‘Dat brood willen wij altijd wel hebben.’ Jezus antwoordde: ‘Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij Mij komt, zal nooit meer honger krijgen. Wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst krijgen. U hebt Mij gezien en toch gelooft u Mij niet. Dat heb Ik u trouwens al eens eerder gezegd.’

Het gaat opvallen, Johannes. Nikodemus dacht even dat hij letterlijk weer als een baby opnieuw geboren moest worden. De vrouw bij de put meende dat Jezus het echt over oxidaan had toen hij over levend water sprak – ze begreep nog niets van de heilige Geest. (Oxidaan? Ja, ik wist het ook niet, maar het is de scheikundige naam van water, H2O). De wereld is er niet eenvoudiger op geworden, Johannes. En dan nu: duizenden mensen – verlangend naar brood waar ze zich niet voor hoeven in te spannen, in de veronderstelling dat dit het voedsel is waar Jezus over spreekt. Alsof ze, gelijk hun voorouders, nog steeds in de woestijn verblijven en manna uit de hemel moeten krijgen. ‘Dat brood willen wij altijd wel hebben’. Ja, lekker makkelijk – wie wil dat niet? Maar over welk brood spreekt de Meester eigenlijk?

Woorden om bij stil te staan (6:47-51)

Brood, Heer! Het is nog steeds een wonder dat we het ‘gewoon’ overal kunnen kopen of zelfs krijgen. Water, Meester! Ze zeggen dat de volgende oorlogen over deze overvloedig aanwezige maar slecht verdeelde eerste levensbehoefte zal gaan. Wat blijft er over van ons zelfvertrouwen, van onze vrede, wanneer we plotseling geen brood op de plank hebben? Wanneer de kraan wordt dichtgedraaid en het vervuilde water niet meer te drinken is? Zullen we dan massaal uw hulp weer inroepen?

Een lied voor onderweg: God of Wonders – THIRD DAY / CITY ON A HILL