“God zal aan het einde van de tijd zijn Geest over alle mensen uitstorten. Uw zonen en dochters zullen Gods woorden spreken. Jonge mannen zullen visioenen zien en oude mannen bijzondere dromen hebben. In die dagen zal God zijn Geest ook uitstorten over allen die Hem dienen, mannen zowel als vrouwen, en zij zullen zijn woorden spreken. Hij zal wonderlijke dingen laten gebeuren in de hemel en op de aarde: bloed, vuur en rookwolken. De zon zal veranderen in duisternis en de maan in bloed, voordat die grote en ontzagwekkende dag van de Here aanbreekt. Dan zal ieder die de naam van de Here aanroept, gered worden.” (Handelingen 2:17-21 Het Boek)
Pinksteren is het feest van de totale omkering. De toren van Babel is daar op z’n kop gezet: mensen kunnen elkaar plotseling probleemloos verstaan en er is niets dan geestdrift en eenheid. De vrienden van Jezus zijn van het ene op het ander moment hun angst voor de dood kwijt. Hun verdriet is ook weg – ze zijn nu allemaal uitzinnig blij. Nog maar kort hiervoor was de hemel verduisterd en zochten ze in stille afzondering troost bij elkaar. Maar nu hebben ze het wonder van Pasen meegemaakt, gevolgd door het feest van Pinksteren. Jezus overwon de dood – geloof het of niet.
Als je het niet gelooft, wens ik je succes bij het vinden van een logische verklaring. Hoe is het mogelijk dat een totaal verslagen groep plotseling uitgroeit tot een leger dat de wereld verovert? Een enkeling kan misleid zijn en er bestaat zoiets als massahysterie. Maar wat denk je dan van Paulus? Hij gaf zijn bevoorrechte positie op en sloot zich aan bij de groep die hij daarvoor hartgrondig verafschuwde en fanatiek vervolgde. Vanwaar die radicale omkeer? Waarom werd hij een van hun aanvoerders en stelde hij zich bloot aan alle vormen van ellende? Waarom trok hij overal naartoe om over de levende Jezus te vertellen?
Omdat hij hem daadwerkelijk ontmoet had. Het kan niet anders.
En wat denk je van Petrus? Hij had zijn Meester drie keer verloochend en was daarna angstig ondergedoken. Dezelfde man staat nu in hartje Jeruzalem en houdt een glorieuze overwinningsspeech tussen de mensen die bij het kruis hadden staan joelen. Waar kwam zijn plotselinge moed vandaan? Was Petrus dronken? Dat was de beste verklaring die de mensen even snel konden verzinnen, maar hij kon toch aardig uit zijn woorden komen. Was hij zo vol van de Geest dat hij al zijn angst was kwijtgeraakt?
Dat laatste is het geval, uiteraard.
Petrus geeft zelf ook een verklaring voor de wonderlijke gebeurtenissen op die Pinksterdag. Hij citeert de profeet Joel die zo’n 800 jaar daarvoor de mensen de stuipen op het lijf joeg door te dreigen met een allesvernietigende sprinkhanenplaag: “Pas maar op, er komt een onverslaanbaar leger op je af!” Dat is niet het gedeelte dat door Petrus wordt geciteerd, maar iedereen kende destijds de boodschap van de profeet. Petrus focust liever op het goede nieuws: net als Joel deed, wijst hij nu ook op de mogelijkheid alsnog gered te worden: ‘Kom nu bij Mij terug, nu kan het nog. Geef Mij heel uw hart.’ (Joel 2:12)
De woorden van Petrus hebben niets aan overtuigingskracht ingeboet. Ook vandaag kun je serieus naar deze uitleg luisteren én de oproep tot verzoening met heel je hart aannemen.
Bonusmateriaal: woorden van toen met beelden van nu…
Kijk eens naar beelden van een sprinkhanenplaag. De profeet Joel beschrijf hoe deze insecten werkelijk alles wat eetbaar is kaal vreten. Ze kunnen in hun massaliteit als zwermen het zonlicht afdekken. Ze zijn als een oprukkend leger dat met geen macht is tegen te houden. Ook vandaag speelt zich dit af in Afrika en het is nog altijd een verschrikkelijke plaag – Google maar eens, dan lees je dit soort berichten. Lees daarna de woorden uit het eerste hoofdstuk van Joel.
Joel zei het zo: “Vóór hen is het land zo mooi als de hof van Eden, maar wanneer ze voorbij zijn, ligt er niets dan een woestenij. Het is onmogelijk aan hen te ontsnappen.” (2:3) Dat is het angstscenario. Maar dat verhaal kan bij Joel en bij Petrus ook nog omgekeerd worden:
Ga terug naar de Here, uw God, want Hij is genadig en heeft medelijden. Hij is geduldig, vol liefde en goedheid en heeft berouw over de toegezegde straf. Wie weet of Hij niet op zijn schreden terugkeert en berouw heeft en u zal zegenen. Misschien zal Hij u zo rijk zegenen dat er voldoende voedsel overblijft om de Here, uw God, net als vroeger koren en wijn te offeren! (Joel 2:13-14)
Voel je vrij en reageer