Ruwe diamanten

Diezelfde avond ging Jezus met hen naar Gethsémané, een tuin op de Olijfberg. ‘Blijf hier zitten,’ zei Hij tegen hen. ‘Ik ga wat verderop om te bidden.’ Hij nam alleen Petrus, Jakobus en Johannes mee. Hij begon angstig en onrustig te worden en zei: ‘Mijn hart breekt van verdriet. Blijf hier met Mij waken.’ Hij ging een paar stappen verderop en knielde met zijn gezicht op de grond en bad: ‘Vader! Als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbijgaan. Maar niet wat Ik wil moet gebeuren, maar wat U wilt.’ Hij ging terug naar zijn drie leerlingen en zag dat zij in slaap waren gevallen. ‘Petrus,’ zei Hij. ‘Konden jullie niet een uur met Mij wakker blijven? (Mattheüs 26:36-40 Het Boek)

Tijdens het lezen over het leven van Jezus ben ik regelmatig trots. Niet op mezelf, daar is niet zoveel reden voor, maar op Jezus’ vrienden. Neem iemand als Petrus. Een man van graniet. Hij had z’n vissersbestaan opgegeven en persoonlijke offers gebracht om met Jezus mee te gaan. Als de nood aan de man was, kon je op Petrus bouwen. Hij had vaak al een idee wat er moest gebeuren en aarzelde niet om handelend op te treden. Hij was degene die uit de boot durfde te stappen – zo over de golven richting Jezus. Tegelijkertijd was die daadkracht ook zijn probleem, want niet elke actie of reactie was weldoordacht. Uiteindelijk liet hij Jezus zelfs lelijk in de steek door driemaal achtereen te ontkennen dat hij ook een van zijn vrienden was. Dan voel ik eerlijk gezegd geen trots maar plaatsvervangende schaamte. Gelukkig kwam het daarna weer goed.

Jakobus en Johannes kregen van Jezus de bijnaam ‘zonen van de donder’. Dat moeten toch ook sterke karakters geweest zijn. Misschien heeft hun bijnaam iets te maken met opvliegendheid, met de neiging om bliksemsnel te oordelen. Die gedachte is niet uit de lucht gegrepen. Lees maar wat deze broers aan Jezus vroegen toen Samaritanen zich ongastvrij hadden getoond:

Op een dag stuurde Hij enkele mannen vooruit naar een Samaritaans dorp om onderdak voor Hem te zoeken. Maar de mensen daar wilden niets te maken hebben met iemand die naar Jeruzalem ging. Toen Jakobus en Johannes dit hoorden, vroegen zij Jezus: ‘Meester, vindt U het goed dat wij vuur van de hemel laten komen om die mensen te verbranden?’ Jezus keerde Zich om en zei dat zij zich moesten schamen. Daarna ging Hij verder naar een ander dorp. (Lucas 9:52-56 Het Boek)

Jezus had deze mannen zelf uitgekozen en natuurlijk wist hij toen al dat dit ruwe diamanten waren. Er moest nog aardig wat gehakt en geslepen worden. De drie mannen vormden de inner cirle, de vrienden die direct rond Jezus stonden. Hoe pijnlijk is het dat juist zij het niet konden opbrengen om wakker te blijven voor hun Heer.

De mindere momenten van Jezus’ volgelingen worden niet verzwegen. Jezus was perfect, maar zijn vrienden waren dat zeker niet. Ik voel geen behoefte een oordeel over hen uit te spreken, want wie ben ik dan wel? Ik ken mijn eigen harde en scherpe karaktertrekken en vraag me af wat er bij mij allemaal nog moet worden weggehakt en afgeslepen voordat ik eindelijk voluit kan schitteren voor Jezus.

Jennifer Knapp – Diamond in the rough

As a little girl I came down to the water
With a little stone in my hand
And it would shimmer and sing
And I knew everything

In a little while I got steeped in authority
Heaven only knows what went wrong
When there is nothing so cruel
Than to bury that jewel when it was mine all along
And I’m gonna find it

You’re shining, I can see you
You’re smiling, that’s enough well
I’m holding onto you, like a diamond in the rough
Like a diamond in the rough

Every now and then I can see that I am getting somewhere
Where I have to go is so deep
I was angry back then, and you know I still am
I have lost too much sleep and I’m gonna find it

You’re shining, I can see you
You’re smiling, that’s enough well
I’m holding onto you, like a diamond in the rough
Like a diamond in the rough

Snake’s in the grass better step on the gas
In my dreams I go down by the water
With a little girl in my arms and we shimmer and sing
And we know everything
As a little girl I came down

You’re shining, I can see you
You’re smiling, that’s enough well
I’m holding onto you, like a diamond in the rough
Like a diamond in the rough

Source: LyricFind Songwriters: John Leventhal / Shawn Colvin – Diamond in the Rough lyrics © Warner Chappell Music, Inc