Kerksluiting – With a twist…

Slechts één droevig verhaal in een lange reeks. Begin dit jaar sloot opnieuw een kerk haar deuren omdat het bezoekersaantal onder het economisch minimum bleef. Dit keer gaat het om de Jopenkerk in mijn eigen Hoofddorp. Er is niets leuks over te melden en ik voel me eerlijk gezegd een beetje medeverantwoordelijk. Hoe het ook zij, de klok is niet meer terug te draaien. Ik had gewoon veel regelmatiger naar die kerk moeten gaan om zo bij wijze van spreken vaker mijn duit in het zakje te kunnen doen. Berouw komt wel vaker te laat.

Goede smaak

Er zijn genoeg mensen die het aan zagen komen of zelfs voorzegd hebben. Het gebouw ziet er helemaal niet onvriendelijk uit, maar is toch wat imposant en uit de loop. Je rijdt er gemakkelijk aan voorbij onderweg naar Albert Heijn of Dirk, het is gewoon een deel van onze vertrouwde leefomgeving. Uiterlijk is er ook maar weinig aan veranderd. Wie de moeite nam om wel eens naar binnen te gaan, heeft kunnen zien dat men er een mooie ruimte van had gemaakt – met respect voor het verleden en de goede smaak van nu. Maar dat bleek helaas niet genoeg…

Goed werk

Ik kan me een enkele keer herinneren dat ik er geweest ben. Lekker eten, prima bier uit de nabijgelegen Spaarnestad waar de Jopenkerk nog altijd dapper standhoudt. De nederzetting in ons dorp bood ook onderdak aan een destilleerderij waar de drank Gospel Spirits werd gestookt. Naar verluidt gaat dit goede werk elders verder.

Tijdens een van mijn sporadische bezoekjes probeerden we wat Jopenbiertjes uit en maakten we een praatje met een dame van de bediening. Ze vertelde me dat de meeste plaatsgenoten het mooi vonden dat dit gebouw een passende bestemming had gekregen, al waren er ook bezoekers die even moesten slikken omdat zij allerlei hoogtijdagen in hun leven op deze plek plechtig gevierd en gemarkeerd hadden met de symbolische handelingen en rituelen die oorspronkelijk in zo’n gebouw thuishoren. Nu kon je alleen nog samen het glas heffen, elkaar gezondheid toewensen, in vrolijke bijeenkomsten zalig genieten van al het goede wat deze aarde ons biedt. Toch niet helemaal hetzelfde.

Geweeklaag

Het is zonde en jammer dat de Jopenkerk geen blijvende plek in het hart van Haarlemmermeer heeft kunnen veroveren. Is dit poldervolk nog altijd wat eenkennig en afstandelijk? Is men te zeer verwend door een keur aan alternatieven? Hoe het ook zij, ik sluit niet uit dat het gaat zoals met sluitende warenhuizen: pas als de deuren definitief dichtgaan hoor je het volk weeklagen en jeremiëren.

Wat gaat er gebeuren met dat statige witte gebouw langs de Hoofdvaart? Ik heb er nog helemaal niets over gehoord, maar zoals je aan deze stemmige overdenking kunt zien loop ik behoorlijk achter de feiten aan. Ik houd er in elk geval rekening mee dat er hier nu mensen zijn die elkaar in het oor fluisteren: als het nou maar geen kerk wordt.

Misschien zie ik het te somber in. Het is nu herfst.