Schieten op een orkaan

Het waait een beetje rond ons huis en ik ben getroffen door een virus dat me dit jaar al vroeg stillegt. Het is helaas een terugkerend verschijnsel. In juli en augustus voel ik me prima, maar de R in de maand betekent dat ik onvermijdelijk aan de beurt ben. Een suf, vol hoofd, een lamlendig gevoel, het concentratievermogen van een goudvis en af en toe een hevige niesbui – tot zover de schade alhier. Ik mag eigenlijk niet klagen en ga zo weer even plat om uit te zieken. C’est la vie.

De beelden van Sint Maarten raasden over m’n scherm. Ik probeer me voor te stellen hoe het moet zijn wanneer je huis weggewaaid is en je alleen nog maar het vege lijf hebt en de kleren die je draagt. Dan val je terug op de mensen om je heen en op God die boven alles (ook orkanen) uitstijgt. Zou ik hem danken dat ik het kan navertellen of zou ik woedend en vertwijfeld roepen: ‘Wat is in ’s hemels naam het plan?’

Aan de andere kant van de wereld komen de tornado’s inmiddels als trouwe ongewenste bezoekers. Ze lijken in kracht alleen maar toe te nemen – alsof ze steeds harder op de voordeur beuken van de ‘klimaatontkenners’  (heel raar woord, niemand ontkent dat er een klimaat is).

Tornado’s ontstaan als natuurverschijnsel, maar twee graden warmer oceaanwater voor de kust van Afrika schijnt een enorm verschil te maken en als de wetenschappers gelijk hebben, dan is de mens zelf de oorzaak van deze temperatuurverhoging. Op korte termijn kunnen we de schade niet ongedaan maken, maar de mensheid zou wel moeten beseffen dat we in een onomkeerbaar proces dreigen te raken – als dat onverhoopt al niet gebeurd is…

In de VS deden mensen voor de grap een oproep om op de orkaan te schieten en dat idee ging viral. Kennelijk waren er genoeg mensen die de oproep serieus namen, want er moest via de media worden meegedeeld dat dit geen goed idee is en dat je een orkaan niet kunt doodschieten.

Nu ben ik ook niet de allerslimste, maar het zou niet bij me opkomen een orkaan met kogels te bestrijden – ik heb niet eens een vuurwapen. Maar met mijn suffige hoofd zit ik toch te denken: hoe idioot is het idee eigenlijk? Zou het denkbaar zijn om boven de oceaan een orkaan te ontregelen met een enorme explosie of maken we hem dan pas echt woedend? Oké, orkanen krijgen namen, maar ze hebben geen emoties. Dus gesteld dat het kan, zou het te overwegen zijn? Het lost het klimaatprobleem niet op en misschien moet je niet gaan proberen het weer zo drastisch te beïnvloeden, maar als je de kracht zou kunnen halveren of de koers zou kunnen wijzigen zou dat doden en enorme schade kunnen voorkomen.

Everything I have I count as loss
Everything I have is stripped away
Before I started building
I counted up these costs
There’s nothing left for you to take away

Ik weet dus niet waar ik over praat en ik meld nog even dat ik op dit moment niet helemaal helder in het hoofd ben, dus vergeef me deze warrige gedachten. Ondertussen hoop en bid ik dat Irma en haar broers (de orkanen krijgen afwisselend meisjes- en jongensnamen) tot bedaren komen en dat hun vernietigende kracht ook het beste in mensen naar boven haalt. Schieten op een orkaan is een dom idee. Enorme explosies boven de oceaan veroorzaken, dat is mogelijk nog zotter, maar soms kun je rare ideeën niet onderdrukken. Sorry.

Bovenstaande lyrics zijn van Switchfoot – Hello Hurricane. Die mannen wonen in een deel van de wereld waar regelmatig echte orkanen rondrazen, dus ze weten waar ze over zingen. In overdrachtelijke zin kun je hun woorden opvatten als een oproep strijdbaar en moedig te zijn op dagen dat de lucht dreigend donker wordt en moeilijkheden onvermijdelijk op je afkomen. Wat is werkelijk belangrijk in het leven?