Tussentijd

Nog een korte tijd en de wereld zal mij niet meer zien, maar jullie zullen mij wel zien, want ik leef en ook jullie zullen leven. Johannes 14:19

We zitten als kerk in een voortdurende cyclus van vieren en herdenken. Te beginnen bij Kerst, feest van de geboorte; toelevend naar Goede Vrijdag en Pasen, de viering van Christus’ dood en herrijzenis – en dan samen wachtend op Hemelvaart en Pinksteren. Als gelovigen gaan we jaarlijks door dit landschap van emoties, van blijdschap naar stille droefenis, van hoopvolle verwachting naar vurig verlangen. En, op een wat aardser niveau… we ruimen de feestspullen op, vegen de kruimels van tafel en gaan over tot de orde van de dag.

IK KOM BIJ JULLIE TERUG

Hoe was dat voor de vrienden van Jezus, zo vlak na Pasen? We weten dat ze de opdracht kregen om in Jeruzalem te blijven wachten op de vervulling van Jezus’ belofte (zie de tekst voorafgaand aan bovenstaand citaat, Johannes 14:18 – de belofte dat Jezus zijn leerlingen niet als wezen zal achterlaten, gevolgd door: ‘Ik kom bij jullie terug.’)
Het is goed om eens speciaal stil te staan bij deze ‘tussentijd’. De vrienden van Jezus, maar ook zijn naaste familie – denk aan zijn moeder Maria, maar ook aan broers als Jacobus en Judas (niet Iskariot, maar de bijbelse briefschrijver). We weten uit de Bijbel dat Jezus broers (bij name) en zussen had en dat zij aanvankelijk niet in hem geloofden (Joh. 7:5). Na Pasen hebben deze familieleden zich bij de leerlingen gevoegd, wachtend op Pinksteren. De Opstanding zal een eind aan al hun ongeloof hebben gemaakt.
Jezus heeft aan het kruis een persoonlijke verbinding tot stand gebracht tussen zijn discipel Johannes en zijn moeder Maria. (Joh. 19:25-27) Een ontroerende uiting van persoonlijke zorg en liefde: Jezus die zelf voorziet in een lieve zoon voor zijn moeder en in een lieve moeder voor zijn vriend.

ACHTBAAN

Hoe vreselijk zal het geweest zijn om je zoon of je broer te verliezen door zo’n gruweldood. Stel je eens voor hoe uitzinnig blij je vervolgens moet zijn bij zijn terugkeer uit de dood. Denk je daarna eens in hoe het moet zijn om Jezus’ verschijningen mee te maken of erover te horen – om vervolgens toch afscheid te moeten nemen bij zijn hemelvaart. Wat een achtbaan van emoties hebben deze mensen meegemaakt!