Rabboenie

‘Houd me niet vast…’ Johannes 20:17

De hele wereld zingt over love. Wij vertalen dat met ‘liefde’ of ‘liefhebben’. Een andere manier om te spreken over liefhebben is ‘houden van’.
Soms gebruik je een woord of uitdrukking zo vaak dat de oorspronkelijke betekenis of de volle diepte van wat je zegt niet werkelijk meer doordringt. Je zou dergelijke woorden dan een paar keer aandachtig kunnen uitspreken om ze te proeven als wijn. ‘Houden van…’ Wat zeg ik daar eigenlijk mee?

‘Houden’ doet ons denken aan vasthouden, dicht bij je houden, behouden. En die betekenissen zitten er inderdaad ook allemaal in. Maar in oorsprong is het woord voortgekomen uit ‘hoeden’, zoals ‘behoeden’ of ‘schapen hoeden’. ‘Houden van’ omvat naast liefde ook zorg, bescherming en ontferming.

In de tijd dat Jezus op aarde rondliep had hij niet alleen bewonderaars en volgelingen. Sommige mensen konden zijn woorden en daden absoluut niet verdragen – al was er feitelijk helemaal niets op Jezus aan te merken. Juist zijn perfectie, zijn radicaliteit, zijn absolute toewijding aan zijn Vader… dat was een grote bron van ergernis voor mensen die zelf lelijk afstaken bij zoveel perfectie.

Denk eens na over de vrouwen rondom Jezus. Ik bedoel het niet oneerbiedig, maar er is geen man geweest die zoveel liefde bij vrouwen heeft opgewekt. Pure liefde, zonder bijbedoelingen. Dat begon al met de moederliefde. Wat moet Maria zielsveel van haar Zoon gehouden hebben! En dat zien we ook omdat ze tot aan het kruis bij hem blijft. Ze kon oneindig van hem houden, maar hiervoor kon ze hem niet behoeden.

Dan een vrouw als Maria van Magdala. Wat moet haar hart in vuur en vlam hebben gestaan voor Jezus! En stel je dan voor dat zo’n perfect persoon op een gruwelijke manier uit je leven verdwijnt. Hoe gebroken blijf je dan achter?

Lees Johannes 20 eens met die ogen. Het geopende graf biedt geen enkele troost aan Maria van Magdala. Ze is haar Meester kwijt en nu hebben ze ook nog zijn graf geschonden. Ze is ontroostbaar. Zelfs als de levende Heer voor haar verschijnt en zij zijn stem hoort: ‘Waarom huil je? Wie zoek je?’, trekken de donkere wolken niet op.
Totdat Hij haar naam noemt: ‘Maria’.
‘Rabboeni!’ (Meester) antwoordt zij.