Met waardering de uitzending gezien waarin Paul Witteman met Kees Kraayenoord praat over geloof en geluk. Witteman stelt goede vragen en vertelt terloops eerlijk dat hij wat jaloers was op de manier waarop mensen hun geloof beleven in Mozaiek0318 te Veenendaal. Maar zelf geloven kan hij niet ‘in een tijd dat we naar de maan en naar Mars kunnen vliegen’ (ik vat het in mijn eigen woorden samen). Ik las zojuist: “We live on a blue planet that circles around a ball of fire next to a moon that moves the sea, and you don’t believe in miracles?” Voor gelovigen is dat wonderlijke universum dus niet een weg bij God vandaan. De verwondering is vaak juist het startpunt voor aanbidding en een spirituele zoektocht. Misschien is geloof ook wel een geschenk waar je dankbaar voor kunt zijn. Het is niet zomaar overdraagbaar en het is ook geen ‘verdienste’. Ik vervang het woord ‘geloven’ ook wel voor een ander woord om de brug te slaan naar mensen die niet religieus zijn. Mijn vraag is dan: waar vertrouw je ten diepste op? Of: waar hoop je uiteindelijk op? Uit de antwoorden blijkt dat we dan vaak toch dichter bij elkaar staan dan we denken.
NB Vanmorgen geplaatst op Facebook – waar ook mooie reacties binnenkwamen.
Paul Abspoel 
Voel je vrij en reageer