Stille mensen

Er is vermoedelijk niemand die mij ziet als een stille man. Eerder ga ik door het leven als spraakwaterval en wandelende ideeënfabriek. Die rijkdom aan woorden en gedachten komt vaak goed van pas (ik werk als uitgever) maar het kan natuurlijk ook vermoeiend voor mijn omgeving zijn. Sorry!

Ik kan, geloof het of niet, ook stil en rustig zijn. Zeker in drukke gezelschappen – dat heb ik wel geleerd toen ik opgroeide in een gezin met acht kinderen. In een ruimte vol pratende mensen kan ik me nog altijd goed afsluiten voor alle geluiden en indrukken.

En wat het bijhouden van een weblog betreft… lange tijd liet ik vrijwel dagelijks van me horen maar nu had ik behoefte aan een periode van blogstilte. Facebook, Instagram en Pinterest zijn online uitlaatkleppen voor mijn overvloedige woorden en beelden (fotografie) – maar deze sociale media zijn mijn blog Vrijspraak ook in de weg gaan zitten. Zeker nu tijdlijnen met behulp van algoritmes steeds meer gedicteerd worden door eigenaren van sociale media en hun adverteerders, voel ik weer meer de behoefte aan een eigen plekje voor mijn gedachten en foto’s. Dat plekje heb ik hier dus opnieuw ingericht onder de naam Vrijplaats – ik hoop dat je me af en toe gezelschap komt houden.

Stille mensen. Ik ben net een paar dagen terug uit Finland – het land van de duizend meren en zwijgzame noordelingen (stille wateren, je weet wel…) Daar maakte ik deze foto van een veld vol poppen, een leger van kleurrijke vogelverschrikkers, die the Silent People genoemd worden door hun maker Reijo Kela. We reden op de autoweg aan dit veld voorbij, maar ik zag de stropoppen staan en vroeg of we even voor een foto konden stoppen. Mijn omgeving is gewend aan mijn woordenvloed, en men heeft zich inmiddels ook neergelegd bij het feit dat ik indrukken wil vastleggen… Hopelijk wordt mijn mededeelzaamheid in woorden en beelden door velen op prijs gesteld – je kunt er natuurlijk ook aan voorbij razen.